AS SUCESIÓNS:
-Sucesión primaria: Denomínase sucesión primaria á secuencia de cambios que teñen lugar nunha zona onde non existiu nunca vexetación ou foi totalmente arrasada.
Na primeira etapa, ou etapa pioneira, os primeiros organismos que se desenvolven son seres vivos con poucas necesidades nutricionais e capaces de soportar condicións ambientais moi adversas, coma os liques e os mofos.
Estes organismos producen meteorización tanto química, pola acción das substancias ácidas que producen, como física, ao introducir as súas estruturas de fixación na rocha. Estes procesos facilitan a infiltración da auga polas fendas, e esta, ao searse, axuda a fracturar a rocha.
Cando estes primeiros organismos colonizadores das rochas morren e se descompoñen, contribúen á formación de solo fértil. Así, outras plantas máis complexas, como fentos, gramíneas e, máis tarde, arbustos, medrarán nese lugar.
A morte natural das plantas desta segunda etapa permite a formación de máis humus, facendo que o solo sexa cada vez máis fértil e profundo.
Á vez que as plantas se substitúen unhas a outras, as especies animais tamén van cambiando e contribúen ao desenvolvemento da sucesión.
-Sucesión secundaria: Denomínase sucesión secundaria á que se inicia nun lugar onde, previamaente, existiu un ecosistema e que, tras unha serie de transformacións por causas naturais ou provocadas, convértese noutro diferente.
As sucesións secundarias poden reiniciarse a partir de calquera etapa, non necesariamente desde o principio. Estas sucesións secundarias prodúcense máis rapidamente, xa que se parte dun lugar onde existiu solo e poden quedar sementes ou outros restos da comunidade anterior.
La roca, al ser meteorizada, queda alterada en el mismo lugar donde afloró en la superficie terrestre. Se va formando por este proceso un manto homogéneo y rico en nutrientes, por lo que es colonizado rápidamente por seres vivos, como plantas o las lombrices de la imagen. La acción de estos seres transforma este manto homogéneo apareciendo zonas diferenciadas llamadashorizontes.
Suelo, geológicamente hablando, es la capa más superficial, móvil y suelta de la corteza terrestre, resultado de la meteorización y de la acción de los seres vivos. La ciencia que estudia los suelos se llama Edafología.
La formación de un suelo depende de factores tan diversos como son:
Adaptacións dos seres vivos
A o longo da historia da Tierra, os organismos adquiriron estructuras que lles permitiron sobrevivir en un medio y en unas condiciones ambientales determinadas.
Estos cambios son as adaptacions ao medio. En cambio, los organismos con menor capacidad de adaptación desaparecen.Tipos de adaptacionesExisten varios tipos diferentes de adaptación:
ANIMALESMedio acuático :Adaptaciones a cambios de salinidad:
Tomar oxígeno: branquias.
Cambios de presión: vegiga natatoria
Localización: emisión de sonidos o ultrasonidos
Medio terrestre : Protección y cambios de temperatura: conchas, caparazones.
Tomar oxígeno: pulmones
Desplazamiento: Extremidades fuertes
Esqueleto que permite mantenerse erguido.
Estructuras: alimentación o reproducción.
Temperatura corporal: hiernación.
Medio aéreo : Volar: huesos más ligeros, alas, sacos aéreos, cola no ósea, plumas.
PLANTAS
Medio acuático : Carecen de raíces.
Hojas grandes con espacios intercelulares llenos de aire para flotar y eliminar la transpiración por exceso de agua.
Estomas abundantes
Tallos flexibles y herbáceos.
Medio terrestre → Transporte de nutrientes: vasos conductores.
Fijación: raíces.
Tallos que permiten captar mayor cantidad de luz.
Estructuras que las mantienen erguidas.
Estomas que permiten el intercambio gaseoso.
Adaptación a la temperatura:
-Sucesión primaria: Denomínase sucesión primaria á secuencia de cambios que teñen lugar nunha zona onde non existiu nunca vexetación ou foi totalmente arrasada.
Na primeira etapa, ou etapa pioneira, os primeiros organismos que se desenvolven son seres vivos con poucas necesidades nutricionais e capaces de soportar condicións ambientais moi adversas, coma os liques e os mofos.
Estes organismos producen meteorización tanto química, pola acción das substancias ácidas que producen, como física, ao introducir as súas estruturas de fixación na rocha. Estes procesos facilitan a infiltración da auga polas fendas, e esta, ao searse, axuda a fracturar a rocha.
Cando estes primeiros organismos colonizadores das rochas morren e se descompoñen, contribúen á formación de solo fértil. Así, outras plantas máis complexas, como fentos, gramíneas e, máis tarde, arbustos, medrarán nese lugar.
A morte natural das plantas desta segunda etapa permite a formación de máis humus, facendo que o solo sexa cada vez máis fértil e profundo.
Á vez que as plantas se substitúen unhas a outras, as especies animais tamén van cambiando e contribúen ao desenvolvemento da sucesión.
-Sucesión secundaria: Denomínase sucesión secundaria á que se inicia nun lugar onde, previamaente, existiu un ecosistema e que, tras unha serie de transformacións por causas naturais ou provocadas, convértese noutro diferente.
As sucesións secundarias poden reiniciarse a partir de calquera etapa, non necesariamente desde o principio. Estas sucesións secundarias prodúcense máis rapidamente, xa que se parte dun lugar onde existiu solo e poden quedar sementes ou outros restos da comunidade anterior.
La roca, al ser meteorizada, queda alterada en el mismo lugar donde afloró en la superficie terrestre. Se va formando por este proceso un manto homogéneo y rico en nutrientes, por lo que es colonizado rápidamente por seres vivos, como plantas o las lombrices de la imagen. La acción de estos seres transforma este manto homogéneo apareciendo zonas diferenciadas llamadashorizontes.
Suelo, geológicamente hablando, es la capa más superficial, móvil y suelta de la corteza terrestre, resultado de la meteorización y de la acción de los seres vivos. La ciencia que estudia los suelos se llama Edafología.
La formación de un suelo depende de factores tan diversos como son:
- La roca madre
- El clima
- El relieve
Adaptacións dos seres vivos
A o longo da historia da Tierra, os organismos adquiriron estructuras que lles permitiron sobrevivir en un medio y en unas condiciones ambientales determinadas.
Estos cambios son as adaptacions ao medio. En cambio, los organismos con menor capacidad de adaptación desaparecen.Tipos de adaptacionesExisten varios tipos diferentes de adaptación:
- Morfológicas, como las de las aves, el tipo de dentición, adaptado a la dieta, o la forma de las hojas de las plantas que permiten captar mejor la luz.
- De comportamiento, como las migraciones de las aves.
- Fisiológicas, como la capacidad de algunos animales de captar el oxígeno disuelto en agua o de regular la temperatura. Algunos vegetales de lugares secos reducen la transpiración para evitar la pérdida de agua.
ANIMALESMedio acuático :Adaptaciones a cambios de salinidad:
- Organismos eurihalinos (se adaptan a los cambios)
- Organismos estenohalinos (no se adaptan)
Tomar oxígeno: branquias.
Cambios de presión: vegiga natatoria
Localización: emisión de sonidos o ultrasonidos
Medio terrestre : Protección y cambios de temperatura: conchas, caparazones.
Tomar oxígeno: pulmones
Desplazamiento: Extremidades fuertes
Esqueleto que permite mantenerse erguido.
Estructuras: alimentación o reproducción.
Temperatura corporal: hiernación.
Medio aéreo : Volar: huesos más ligeros, alas, sacos aéreos, cola no ósea, plumas.
PLANTAS
Medio acuático : Carecen de raíces.
Hojas grandes con espacios intercelulares llenos de aire para flotar y eliminar la transpiración por exceso de agua.
Estomas abundantes
Tallos flexibles y herbáceos.
Medio terrestre → Transporte de nutrientes: vasos conductores.
Fijación: raíces.
Tallos que permiten captar mayor cantidad de luz.
Estructuras que las mantienen erguidas.
Estomas que permiten el intercambio gaseoso.
Adaptación a la temperatura:
- Calor: acumulación de agua, apertura de estomas solo por la noche, largas raíces para absorber agua.
- Frío: detención de la fotosíntesis en el invierno, pérdida de la parte aérea en el invierno, hojas resistentes protegidas por capas.